#4 ‘Studeer jij hier wel?!’

Vandaag ben ik even uit mijn comfortzone gestapt. Maar echt big time. Ik stond namelijk midden op de campus van de Technische Universiteit Delft (TU Delft). Op de faculteit van Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica (EWI).

Dagboek van een studiekiezer

Tussen heel veel mannen en opvallend veel stoere vrouwen ook. En dat voelde dus een beetje raar, want als er iemand niet technisch is dan ben ik het wel. Dat werd ook al gauw opgemerkt, want toen ik koffie ging halen kreeg ik meteen de vraag ‘Studeer jij hier wel?!’. Maar goed, vervolgens kreeg ik wel een gratis kopje koffie voor de schrik én ik was er voor een goed doel.

Geen zorgen, ik was niet op de TU om een carrièreswitch te maken. Ik had afgesproken met Eva, voormalig stagiaire bij Bijcollege en huidig Academic Counsellor op de faculteit EWI. De functie die zij vervult, lijkt mij super tof, en aangezien ik me suf staar op allerlei masters leek het me een welkome afwisseling om een keer te kijken naar beroepen die mij trekken. En laten we eerlijk zijn, voor een praatje met een studieadviseur kom ik ook wel in aanmerking.

Eva vertelde me over haar studieloopbaan, haar werkzaamheden als Academic Counsellor, de studenten die ze begeleidt, de plus- en minpunten van haar werk en ga zo maar door. Haar werkzaamheden blijken heel divers. Zo voert ze veel gesprekken met studenten over de voortgang van hun studie, en heeft ze ook regelmatig overleg met commissies en besturen binnen de TU. Op deze manier kan ze haar ideeën delen over een gunstig studieklimaat voor haar studenten, zoals de inrichting van het curriculum en de tentamenplanning.

Daarna deed ze een proef op de som en heeft ze haar rol als studieadviseur nog eventjes ingenomen. Ik heb de details van mijn quarterlife-crisis – mijn nieuwe favoriete woord sinds ik heb ontdekt dat deze term bestaat– blootgelegd en verteld dat ik dolenthousiast werd van een functie als die van haar, maar dat ik geen idee heb hoe nu verder met mijn master. Na het aanhoren van mijn verhaal kwam ze met de conclusie dat een master Onderwijskunde een stap in de juiste richting zou kunnen zijn. Dit omdat het voor het beoefenen van zo’n functie heel belangrijk is om veel te weten van het onderwijsbeleid, zodat je weet waarover je praat als je studenten adviseert en als je hogerop probeert het beste voor je studenten voor elkaar te krijgen.

Ik weet dat ik me niet volledig moet vastbinden op zo’n specifieke functie, maar iets in deze richting voelt wel goed. Het gesprek heeft mij enorm geholpen meer duidelijkheid te krijgen over functies die mogelijk zijn na het doen van een onderwijskundige master. Ik ben voor mijn gevoel weer een paar stapjes verder in de goede richting, en ik ben gemotiveerd om de verschillende onderwijskundige masters te vergelijken en te ontdekken welke het beste bij mijn ‘plan’ past.

O ja, en de koffie was ook lekker. Ik schaar bij deze de dag onder de categorie ‘topdagen’.